Daarnet met open mond naar Phara gekeken. De discussie tussen de aanwezige persgasten leek meer op een robbertje vechten en een spelletje om – ter – breedst – opentrekken – van – de – beerputten dan op een praatprogramma. Aanleiding was de ‘coverage’ die de recente echtscheiding van Vlaams Belang-kopstuk Marie-Rose Morel en haar al dan niet vermeende relatie met voormalig Hauptmann Frank Van Hecke kreeg.
Naar verluidt was Knack relatief vrijpostig geweest met het uitbrengen van details van Morel’s vechtscheiding. Hoofdredacteur Karl van den Broeck mocht het komen uitleggen. Hij ging niet enkel met Phara de Aguirre en Lieven Van Gils in de clinch, want ook zijn collega van Story zat in het panel. Het kwam er op neer dat men verwonderd was dat een serieus magazine à la Knack zich amuseerde met het uitbrengen van smeuïge details van een romance waar wij verder geen zaken mee hebben. Dat men dat bij Story doet is geen verrassing, want het is hun core business. Maar Knack? Van den Broeck verdedigde zijn stelling door te zeggen dat dit niet enkel een liefdeshistorie is, maar ook een politiek feit dat aantoont dat het monolithische Blok minder monolithisch is dan men doorgaans aanneemt. Morel zou zich als een sluwe dame tussen de grote drie hebben gemanoeuvreerd en hen uit elkaar drijven. Voor het eerst sinds 1978 lijken er breuken te komen in het zootje ongeregeld.
Het artikel zelf heb ik nog niet gelezen – ik pleit in deze schuldig – maar het debat leek me duidelijk te zijn. Los van het feit dat het flagrant gebruik van intrieste privé-gegevens wat mij betreft buiten een journalistiek werk moeten blijven, ben ik het niet eens dat dit een politiek feit is. Het niet-zo-monolithische Blok is al lang niet meer de traditionele geöliede machine. De overwinningsnederlaag van de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 had al voor een groot stuk de politieke kracht van de partij verminderd. Het was precies de pers die hen als onoverwinnelijk had voorgesteld. De goegemeente plachtte het te geloven en liet bijgevolg het maatschappelijke debat jarenlang over het cordon sanitaire gaan. Soms draaide elke politieke discussie op café uit op een confrontatie tussen believers en non-believers van dat cordon. Ik ben hier steeds principieel in gebleven: met die mensen kan je onder geen beding samenwerken. Punt uit. Next question.
Vandaag de dag gaan de discussies nog steeds over kwesties die de agendasetting hebben overleefd, maar daarin is het Blok – of Belang zo u wil – minder prominent aanwezig. Dat er een kamp-Morel, een kamp-Dewinter, een kamp-Annemans en vroeger kampen-Demol en -Colen zijn of waren is al jaren een politiek feit. Liefdesbrieven of -mails veranderen daar niets aan. Het doet de reputatie van Knack geen goed.
De reactie van Thomas Siffer, de spreekwoordelijke derde hond in het debat, was voorspelbaar. Hij ging ronduit voor zijn marktsegment en maakte duidelijk dat hij wat ontgoocheld was om in deze zaak zelf niet de primeur te hebben gehad. Hij had wel een interview met de ex-man van Morel, waarin die zijn hart uitstortte, en dat maakte zo te zien een en ander goed. Als het blad daar troost in kan vinden dan gun ik hen deze zakdoek voor het huilen. Knack had deze veldslag gewonnen en haar vele serieuze journalisten zullen wellicht geflatteerd zijn om eventjes dezelfde League als Story te hebben gezeten. Dat laatste blad verkneukelde zich overigens over haar kwaliteitsvolle uitgebreide berichtgeving over de recente perikelen van Ignace Crombé, of hoe de man ook moge heten. Gelukkig zijn er nog de Humolezers die hem tot lul van het jaar zullen verkiezen, maar ik rond deze beschouwing best af, want voor ik er erg in heb wordt peteraspeslagh.be nog een segmentconcurrent.
Alle gekheid op een stokje. Phara en co hebben hun vragen, zij het zo te zien niet zonder enig leedvermaak, kordaat afgevuurd en maar goed ook. Gelukkig voor Karl van den Broeck zijn vaklui zoals Maurice De Wilde en Walter Zinzen intussen geschiedenis, want die hadden hem vast en zeker nog verder verbaal opgepeuzeld.
peteraspeslagh.be 
Geef een reactie