Twee jaar geleden, toen Steve Jobs nog tot de levenden werd gerekend, kon de iPad op deze blog niet meteen veel enthousiasme opwekken. Hadden we überhaupt nood aan een toestel tussen smartphone en laptop? Was het niet eerder een nutteloos hebbedingetje voor nerds en verwende kindjes? Onbekend was duidelijk onbemind. Twee jaar later is de tablet de wereld aan het veroveren en wordt het bestaan van die laptops stilaan in vraag gesteld. Is er nog wel plaats voor een toestel tussen tablet en desktop, voor zover u die nog in huis hebt? Het zal wel geen zo’n vaart lopen. De bezorgde Appleianen werden onlangs, als onofficiële waardemeter, door het moederhuis gerust gesteld met een nieuwe serie MacBooks. Maar het mocht niet baten: ook ik ging voor de tabletbijl, al was het maar om tijdens al mijn queestes niet telkens die vele kilo’s mee te moeten sleuren.
Het hoefde uiteraard niet per se een iPad te zijn. De toestellen die op Androïd draaien zullen zeer zeker hun verdiensten hebben, maar de verleiding was te groot om voor hét icoon van zijn generatie te kiezen. En bovendien laat de eenvoudige synchronisatie met grote en kleine broertjes en zusjes je geen keus. Eenmaal je in het Appleweb zit raak je er nauwelijks uit. Geniaal pervers. We degraderen onszelf tot een makkelijke prooi en leggen veel te veel geld op tafel voor enkele vierkante decimeter scherm. Soyons sérieux: zeshonderd euro voor de Wifi + 4G-versie met 16 gigabyte harde schijf is ronduit verderfelijk duur. We krijgen er dan wel iets voor terug dat ongetwijfeld heel waardevol is, maar blijven met een wrange nasmaak kampen.
De iPad is op het eerste zicht inderdaad een grote iPhone. Los van enkele extraatjes kan je er zelfs minder mee dan met de smartphone. Bellen is onmogelijk, tenzij je via Skype of andere apps stem in nulletjes en ééntjes omzet. Voor dagdagelijks telefoneren is het uiteraard niet gemaakt, maar precies die andere vorm van communiceren verloopt nergens beter dan met de iPad. Al was het maar omdat je kan zitten waar je wil: om te Skypen hoef je niet met z’n allen rond de desktop te staan zoals de halve straat dat bij de eerste televisies deed. In de zetel, op het terras of zelfs in bed: overal brengt de iPad je in contact met de niet zo boze buitenwereld. Natuurlijk, in theorie kan je dat ook met de laptop, maar dat toestel weegt precies dat ietsje meer en neemt net dat tikkeltje meer plaats in beslag dan de iPad om comfortabel te surfen, te Skypen of je vermeende vrienden in het oog te houden. Schandalig subtiele verschillen waarbij je je afvraagt of het niet onkies is om daarvoor een klein fortuin op tafel te leggen. De rijke Westerling is echter al zo ver gedegenereerd dat na die aanvankelijke gêne al snel de routine der gemakzucht intreedt. Waarom zouden we het niet doen als het ons leven iets aangenamer maakt?
Dat laatste is niet per definitie slecht of laf, want de iPad maakt ook andere zaken makkelijker. Het browsen gaat met de tablet aanzienlijk sneller dan met een laptop of desktop. Ook hier gaat het in het licht der eeuwigheid over te verwaarlozen microseconden, maar het verschil is merkbaar. Bovendien is het scherm bijzonder scherp en spelen filmpjes razendsnel af. Het verloopt zo vlot dat mensen met een beperkt volume dataverkeer best goed uit de doppen kijken, want het ding vreet bandbreedte. Vooral abonnementen van mobiel dataverkeer kunnen nogal snel de limiet bereiken, maar deze bezorgdheid geldt eveneens voor ‘vaste’ internetverbindingen. U weze gewaarschuwd. Tegelijkertijd moeten we ook steeds een blik werpen op het gebruik van de harde schijf: mijn zestien giga staan sneller vol dan je denkt. Het is duidelijk het absolute minimum, maar nog eens honderd euro extra betalen voor bijkomende schijfruimte was er toch wat over. Hopelijk is men in de toekomst iets guller.
Het geïntegreerde toetsenbord is al bij al comfortabel om relatief snel mee te typen, maar kan niet tippen aan een klassiek klavier. Het lukt, maar deze blogpost op de iPad tikken was een hele opdracht. Maar waar klagen we in godsnaam over? We kunnen nu ten minste vanuit de zetel of ons bed werken, nippend aan een tas thee. En wie er écht op staat kan via bluetooth een klassiek toetsenbord op de iPad aansluiten. Misschien moeten we dat toch maar eens proberen.
At the end of the day is de iPad een typisch Apple-product. Het verandert je leven niet, maar het maakt een aantal zaken toch een stuk makkelijker. Vóór de iPod had ik een aantal mp3-spelers die het nooit lang hebben uitgehouden, vóór de iPhone was de aankoop van een PDA met Windows Mobile een echte miskleun en vóór de MacBook had ik leren leven met de vele Windows-onhebbelijkheden. Na meer dan drie jaar functioneren alle Apple-alternatieven nog steeds naar behoren en kregen we alles gedaan wat we ervan verwachtten. Niets meer en niets minder. De aankoopprijs was dan wel stukken duurder, maar de tijdswinst en het veelvuldig vermijden van hartfalen rechtvaardigen de investering. En dat had men in Californië toch wel verduiveld goed gezien.
peteraspeslagh.be 
Geef een reactie